Τι είναι ο καρκίνος του παχέος εντέρου; Καρκίνος του παχέος εντέρου ονομάζεται η ανάπτυξη όγκου πρωταρχικά στο τμήμα εκείνο του γαστρεντερικου σωληνα που ενώνει το λεπτό έντερο με τον πρωκτό. Το παχύ έντερο ή αλλιώς κόλον χωρίζεται σε τέσσερα τμήματα, το ανιόν κόλον, το εγκάρσιο, το κατιόν και το σιγμοειδές, ενώ στη συνέχεια ακολουθεί το ορθό.Οι όγκοι που εντοπίζονται στο ορθό, συμπεριφέρονται ανάλογα με εκείνους του κόλου. Ωστόσο, η θεραπεία ενίοτε διαφέρει.

Τι προκαλεί τον καρκίνο στο παχύ έντερο; Τα αίτια που προκαλούν καρκίνο στο παχύ έντερο, στους περισσοτέρους ασθενείς, είναι άγνωστα. Υπάρχουν ενδείξεις από διάφορες μελέτες, οτι διατροφή πλούσια σε ζωικές πρωτεΐνες και λίπος, και φτωχή σε φυτικά προϊόντα (όσπρια, φρούτα και λαχανικά) μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο ανάπτυξης καρκίνου στο παχύ έντερο. Στο 15% περίπου των ασθενών υπάρχει βλάβη σε κάποιο γονίδιο η οποια ευθύνεται για την ανάπτυξη του όγκου, σε νέα συνήθως ηλικία.

Ποιος έχει αυξημένο κίνδυνο για καρκίνο του παχέος εντέρου; Ένα άτομο θεωρείται υψηλού κινδύνου για να αναπτύξει καρκίνο στο παχύ έντερο σε κάποιο στάδιο της ζωής του, εάν έχει ένα βεβαρημένο οικογενειακό ιστορικό π.χ, εάν συγγενείς 1ου βαθμού, γονείς-αδέλφια, είχαν διαγνωσθεί με καρκίνο παχέος εντέρου σε ηλικία κάτω των 50 χρονών, καθώς επίσης και αν άλλα συγγενικά άτομα έχουν διαγνωστεί με καρκίνο στο παχύ έντερο. Επίσης άτομα που υποφέρουν από γενετικές ασθένειες του εντέρου ή πάσχουν από χρόνιες κολίτιδες ή έχουν πολύποδες στο έντερο, διατρέχουν υψηλό κίνδυνο να εμφανίσουν καρκίνο. Οι πολύποδες του εντέρου είναι καλό να αφαιρούνται γιατί εύκολα εξαλλάσσονται σε καρκίνο.

Πόσο συχνός είναι ο καρκίνος του παχέος εντέρου; Από στατιστικά στοιχεία των δυτικών κυρίως χωρών, ο καρκίνος του παχέος εντέρου είναι ο τρίτος πιο συχνός καρκίνος τόσο στους άντρες όσο και στις γυναίκες μετά τον καρκίνο του πνεύμονα, του μαστού και του προστάτη. Οι περισσότεροι ασθενείς διαγιγνώσκονται στην ηλικία των 60-65 ετών.

Πως προλαμβάνεται ο καρκίνος του παχέος εντέρου; Λόγω της υψηλής συχνότητας του καρκίνου του παχέος εντέρου, οι επιστημονικές οργανώσεις συνιστούν για τον γενικό πληθυσμό διενέργεια μιας κολονοσκόπησης ετησίως, μετά την ηλικία των 50 ετών, και κάθε δέκα χρόνια κατόπιν, καθώς και εξέταση κοπράνων ετησίως για ύπαρξη μικροσκοπικής αιμορραγίας. Την εξέταση αυτή των κοπράνων μπορεί να την ακούσει κάποιος να λέγεται και Mayer κοπράνων ή Fecal Occult Blood τεστ (FOB). Έτσι, είναι πιθανό να διαγνωστούν καλοήθεις πολύποδες προτού εξαλλαχθούν σε καρκίνο, καθώς και να ανευρεθούν καρκίνοι σε πρώϊμο στάδιο, όπου η ίαση είναι εφικτή. Εάν κάποιος ανήκει σε ομάδα υψηλού κινδύνου, όπως αναφέρεται πιο πάνω, θα χρειαστεί προληπτικές εξετάσεις σε νεαρότερη ηλικία και πιο τακτικά.

Ποια είναι τα συμπτώματα του καρκίνου στο παχύ έντερο; Τα συμπτώματα μπορεί να είναι ένα ή και περισσότερα από τα πιο κάτω:

1. Αίμα στα κόπρανα ή μαύρα κόπρανα

2. Αλλαγή στις συνήθειες αφόδευσης – επιμένουσα διάρροια ή δυσκοιλιότητα

3. Απώλεια βάρους

4. Αίσθημα ατελούς αφόδευσης Μερικές φορές ο καρκίνος μπορεί να προκαλέσει στάση ή απόφραξη του εντέρου. Τα συμπτώματα τότε είναι ο εμετός, η δυσκοιλιότητα, ο περισφιγμένος πόνος και η διάταση (φούσκωμα) της κοιλιάς. Αυτά τα συμπτώματα όμως μπορεί να παρουσιαστούν και σε άλλες ασθένειες γι’ αυτό όταν θα προκύψουν είναι πολύ σημαντικό να εκτιμηθούν και αξιολογηθούν από τον ιατρό σας.

Πως γίνεται η διάγνωση; Από τη στιγμή που ο προσωπικός σας ιατρός αποφασίσει να σας παραπέμψει σε ειδικό ιατρό, τότε αρχίζει και η πορεία της διάγνωσης. Ο ειδικός ιατρός μετά από τη λήψη του ατομικού σας ιστορικού, θα προχωρήσει σε διάφορες διαγνωστικές εξετάσεις όπως είναι η δακτυλική εξέταση του εντέρου, αναλύσεις αίματος,ο προσδιορισμός ειδικών καρκινικών δεικτών αίματος, κοπράνων και η ακτινογραφία θώρακος. Εν συνεχεία ενδέχεται να ακολουθήσει ενδελεχής απεικονιστικός έλεγχος με κάποιες από τις ακόλουθες εξετάσεις: ορθοσκόπηση, σιγμοειδοσκόπηση, κολονοσκόπηση, βαριούχο υποκλυσμό, υπερηχογράφημα κοιλίας, αξονική τομογραφία και μαγνητική τομογραφία κοιλιας. Ταυτόχρονα, όπου είναι δυνατό και απαραίτητο μπορεί να ληφθεί και βιοψία για ιστολογική εξέταση, η οποία θα θέσει και τελικά την διάγνωση.

Υπάρχουν ειδικοί καρκινικοί δείκτες για τον καρκινο του παχέος εντέρου; Οι καρκινικοί δείκτες είναι ειδικά μόρια που παράγονται από τους όγκους ή άλλες παθολογικές οντότητες ,και κυκλοφορούν ελεύθερα στο αίμα. Για τον καρκίνο του παχέος εντέρου, ο πιο συχνά αυξημένος καρκινικός δείκτης είναι το καρκινικό εμβρυϊκό αντιγόνο (carcinoembryonic antigen, CEA). Βρίσκεται αυξημένο στο 75% των ασθενών, και η κύρια χρησιμοποίηση του αφορά στην παρακολουθηση της πορείας της νόσου και στην ανταπόκριση στη θεραπεία, παρά στη διάγνωση.

Τι σημαίνει σταδιοποίηση του καρκίνου; Σταδιοποιήση της νόσου είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει την έκταση του νοσήματος. Υπάρχουν διάφορα συστήματα σταδιοποίησης με συχνότερο το ΤΝΜ (Tumour-Node-Metastasis), το οποίο περιγράφει το μέγεθος και την έκταση της πρωτοπαθούς εστίας, την πιθανή προσβολή λεμφαδένων καθώς και την ύπαρξη ή μη απομακρυσμένων μεταστάσεων. Αναλόγως των παραπάνω, ο καρκίνος του παχέος εντέρου κατηγοριοποιέιται σε τέσσερα στάδια, από Ι-IV ή Dukes A-D. Το στάδιο για το δικό σας καρκίνο μπορεί να είναι ένα από τα πιο κάτω:

Τα στάδια του καρκίνου στο παχύ έντερο

Dukes A (Στάδιο Ι) -Ο όγκος εντοπίζεται μόνο στο εσωτερικό τοίχωμα του παχέος εντέρου.

Dukes B (Στάδιο ΙΙ) -Ο Όγκος έχει εισχωρήσει από το εσωτερικό τοίχωμα προς τον μυ χωρίς να προσβάλει τους λεμφαδένες της περιοχής.

Dukes C (Στάδιο ΙΙΙ) -Ο Όγκος έχει επεκταθεί και σε ένα ή περισσότερους λεμφαδένες της περιοχής (Οι λεμφαδένες είναι μέρος του λεμφικού συστήματος και αποτελούν την φυσιολογική άμυνα του οργανισμού εναντίον των μολύνσεων).

Dukes D (Στάδιο ΙV) -Τα καρκινικά κύτταρα του όγκου έχουν διασκορπιστεί και σε άλλα όργανα του σώματος και έχουν δημιουργήσει δευτεροπαθείς όγκους (μεταστάσεις).

Πως επιτελείται η σταδιοποίηση του καρκίνου του παχέος εντέρου; Η σταδιοποίηση γίνεται με την διενέργεια απεικονιστικών εξετάσεων, όπως αξονική τομογραφία θώρακος, άνω και κάτω κοιλίας, σε συνδυασμό με τις πληροφορίες του χειρουργείου, όπου έχει γίνει, ή της κολονοσκόπησης. Μερικές φορές μπορεί να ζητηθούν πιο ειδικές εξετάσεις όπως κλασσική ακτινογραφία, μαγνητική τομογραφία, τομογραφία εκπομπής ποζιτρονίου (PET scan), σπινθηρογράφημα οστών κ.α. Η ακριβής σταδιοποίηση θα επιτρέψει την επιλογή της πιο κατάλληλης θεραπείας και την αποφυγή μη απαραίτητων επεμβάσεων. 

Ποια είναι η θεραπεία; Η βασική θεραπεία του εντοπισμένου (χωρίς απομακρυσμένες δηλαδή μεταστάσεις) καρκίνου του παχέος εντέρου είναι η χειρουργική επέμβαση. Σε αρκετές περιπτώσεις αυτή συνδυάζεται με χημειοθεραπεία ή/και ακτινοθεραπεία. Η θεραπεία που θα προταθεί θα εξαρτηθεί από το στάδιο του καρκίνου, δηλαδή το μέγεθος, την θέση και την επέκταση του όγκου. Ο ακριβής προσδιορισμός του σταδίου είναι συχνά εφικτός μόνο μετά τη χειρουργική εξαίρεση του όγκου και την ιστολογική εξέταση αυτού. Μερικές φορές ο ιατρός μπορεί να εισηγηθεί να προηγηθούν της χειρουργικής επέμβασης άλλα είδη θεραπείας.

Αυτό θα το κρίνει από τα αποτελέσματα των διαγνωστικών εξετάσεων που έχουν θέσει την αρχική διάγνωση του καρκίνου στο παχύ έντερο.

 Χειρουργική επέμβαση: Είναι πιθανότατα η πιο κατάλληλη θεραπεία που θα χρειαστείτε αν το στάδιο του όγκου είναι πρώιμο (Ι-ΙΙΙ) οπότε και υπάρχει σημαντική πιθανότητα πλήρους ίασης. Σε άλλες περιπτώσεις, εάν ο όγκος είναι προχωρημένος και προκαλεί απόφραξη στο έντερο, σημαντικό πόνο ή αιμορραγία τότε η χειρουργική επέμβαση μπορεί να βοηθήσει στην βελτίωση των συμπτωμάτων χωρίς ωστόσο να επηρεάσει την τελική έκβαση του καρκίνου.

 Χημειοθεραπεία (ΧΜΘ): Υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις που συνιστάται η θεραπεία με χημειοθεραπευτικά φάρμακα. Έτσι, η ΧΜΘ μπορει να προταθεί μετά την εγχείρηση για περιορισμό της πιθανότητας επανεμφάνισης της ασθένειας, κυρίως όταν ο καρκίνος έχει προσβάλει τους λεμφαδένες ή είναι τοπικά προχωρημένος. Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να χορηγηθεί προεγχειρητικά ή και σε συνδυασμό με ακτινοθεραπεία, με σκοπό την μείωση του όγκου για καλύτερο χειρουργικό αποτέλεσμα. Βεβαίως, η ΧΜΘ αποτελεί την κύρια θεραπεία του προχωρημένου καρκίνου του παχέος εντέρου.

 Ακτινοθεραπεία: Συνήθως χορηγείται σε καρκίνο του ορθού είτε προεγχειρητικά είτε ενίοτε μετεγχειρητικά αναλόγως του σταδίου, μαζί συνήθως με χημειοθεραπεία. Άλλη συχνή εφαρμογή της ακτινοθεραπείας είναι στην ανακουφιστική αντιμετώπιση τοπικών συμπτωμάτων από τους όγκους όπως είναι ο πόνος και η αιμορραγία. Οσον αφορά τον καρκίνο του πρωκτού, αποτελεί την πρώτη επιλογή σε συνδυασμό με χημειοθεραπεία (χημειο-ακτινοθεραπεία), με την χειρουργική εξαίρεση να αποτελεί την δεύτερη επιλογή όταν έχουμε τοπική υποτροπή.  Χημειοεμβολισμός ή καυτηριασμός με ραδιοκύματα (radiofrequency ablation, RFA): Αυτές είναι σχετικά νεότερες μέθοδοι που χρησιμοποιούνται κάποιες φορές για την θεραπεία μεταστάσεων στο ήπαρ ή στον πνεύμονα. Ο κύριος σκοπός τους είναι η καθυστέρηση της εξέλιξης του όγκου, σπάνια δε μπορούν να επιτύχουν την πλήρη, τοπικά, καταστροφή του.

 Ακτινοχειρουργική (Cyberknife): Είναι μια υψηλής τεχνικής μέθοδος αντιμετώπισης όγκων ή μεταστάσεων, εκεί όπου η χειρουργική εξαίρεση είναι δύσκολη. Επιτρέπει την χορήγηση υψηλής δόσης ακτινοβολίας με μεγάλη ακρίβεια μέσω ρομπότ, έτσι ώστε να καταστρέφεται ό όγκος αποφεύγοντας παρενέργειες από τα γειτονικά όργανα. Πώς γίνεται η χειρουργική αφαίρεση; Γενικές Αρχές. Η χειρουργική αφαίρεση του όγκου είναι η πιο βασική θεραπευτική αντιμετώπιση του πρώϊμου καρκίνου στο παχύ έντερο. Στην εγχείρηση αφαιρείται ένα μέρος του εντέρου που συμπεριλαμβάνει τον όγκο και επίσης αφαιρούνται οι λεμφαδένες της περιοχής, όπου συνήθως καρκινικά κύτταρα μπορεί να εισέλθουν και να προκαλέσουν μεταστάσεις. Στην συνέχεια γίνεται επανένωση των άκρων του εντέρου που παρέμεινε. Αν για κάποια αιτία δεν μπορεί να επανενωθεί τα έντερο τότε διαμέσου μίας τομής στην περιοχή της κοιλιάς, ο ιατρός θα φέρει και θα εφαρμόσει το έντερο στο επίπεδο του δέρματος. Αυτό το είδος της χειρουργικής διαδικασίας ονομάζεται κολοστομία και το σημείο της τομής είναι γνωστό σαν στομία.

Από το σημείο της στομίας θα εξέρχεται το περιεχόμενο του εντέρου (κόπρανα) το οποίο θα περισυλλέγεται μέσα σε ειδικό συλλέκτη, ένα πλαστικό σακουλάκι, που ανάλογα ,με τις προδιαγραφές του, είτε αλλάζεται, είτε αδειάζεται. Συνήθως η κολοστομία είναι προσωρινή θεραπευτική αντιμετώπιση και σε μεταγενέστερο στάδιο επιχειρείται η επανένωση και η επαναφορά του εντέρου στη θέση του με άλλη χειρουργική επέμβαση. Σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί η κολοστομία για κάποιους λόγους να είναι και μόνιμη.

Όταν ο όγκος που θα αφαιρεθεί βρίσκεται στο άνω μέρος του παχέος εντέρου στο σημείο όπου ενώνεται με το λεπτό έντερο, τότε η χειρουργική διαδικασία αφαίρεσης του και η εξαγωγή του εντέρου στην περιοχή της κοιλιάς ονομάζεται ειλεοστομία. Και σ’ αυτή την περίπτωση θα περισυλλέγεται το περιεχόμενο του εντέρου μέσα στον ειδικό συλλέκτη όπως και την κολοστομία. Αυτή η επέμβαση γενικά είναι προσωρινή. Για τους σκοπούς της εγχείρησης, θα χρειασθεί να εισαχθείτε στο νοσοκομείο την προηγουμένη της επέμβασης,για την σχετική προετοιμασία κυρίως του εντέρου με την χορήγηση ειδικών καθαρτικών ή και αντιβίωσης. Όταν ο όγκος δημιουργεί απόφραξη ή σημαντική αιμορραγία, τότε δεν γίνεται ο καθαρισμός του εντέρου και διενεργείται επείγουσα εγχείρηση. Σε περιπτώσεις προχωρημένου καρκίνου, ο ιατρός θα κάνει την εγχείρηση για να πάρει δείγμα από τα καρκινικά κύτταρα του όγκου για βιοψία, εάν αυτό δεν είναι εφικτόμε λιγότερο επεμβατικές μεθόδους, όπως με ορθοσκόπηση ή κολονοσκόπηση.

Τι είναι η κολοστομία; Ορισμένα άτομα με καρκίνο στο παχύ έντερο έχουν ένδειξη να υποβληθούν σε κολοστομία. Η εκπαίδευση στην φροντίδα της κολοστομίας, σε ορισμένα νοσοκομεία/κλινικές, αρχίζει λίγες ημέρες πριν από την επέμβαση. Αυτή η εκπαίδευση προς τους ασθενείς ή και στους συγγενείς παρέχεται απόεξειδικευμένες νοσηλεύτριες. Μετεγχειρητικά, όταν θα αρχίσει η ανάρρωση, οι νοσηλεύτριες θα αρχίσουν να σας δείχνουν πώς να φροντίζετε από μόνος σας την κολοστομία. Στην αρχή όμως θα φροντίζουν την κολοστομία σας οι νοσηλεύτριες και σιγά-σιγά θα παρακολουθείτε τον τρόπο και τον χειρισμό της όλης φροντίδας αλλά και την περιποίηση που γίνεται στο δέρμα της γύρω περιοχής. Μπορείτε να συναντηθείτε και να συνομιλήσετε με άτομα που είχαν την ίδια εμπειρία μ’ εσάς, αν το θελήσετε.

Αυτά τα άτομα ξέρουν και μπορούν να σας καθοδηγήσουν και θα σας βοηθήσουν να βρείτε τον τρόπο να ζείτε με την κολοστομία σας. Επίσης εθελοντές ή το προσωπικό που στελεχώνουν τις διάφορες υπηρεσίες των οργανώσεων/συνδέσμων των ασθενών με καρκίνο, μπορούν να σας προσφέρουν πολύτιμες υπηρεσίες και βοήθεια αν αποταθείτε κοντά τους. Πριν από την εγχείρηση ο ιατρός θα επιλέξει το σημείο που θα κάνει την κολοστομία έτσι ώστε να συνάδει με τις κινήσεις σας και να μην επηρεάζεται η εφαρμογή του συλλέκτη σ’ οποιαδήποτε στάση και αν βρίσκεστε.

Ποια είναι τα κυριοτερα χημειοθεραπευτικά φαρμακα που χρησιμοποιουνται σημερα στον ΚΠΕ; Η χημειοθεραπεία του καρκίνου του παχέος εντέρου περιλαμβάνει την χορήγηση φαρμάκων που δίδονται είτε ενδοφλεβίως είτε ως χάπια από το στόμα. Το είδος του φαρμάκου, η συχνότητα χορήγησης, η δόση και η διάρκεια της θεραπείας εξαρτώνται από το στάδιο της νόσου, την κατάσταση του ασθενούς (λαμβάνοντας υπόψην την γενική φυσική κατάσταση, την ηλικία, το ύψος και βάρος) καθώς και από άλλους ιατρικούς (άλλα συνυπάρχοντα νοσήματα και φάρμακα) ή μη ιατρικούς παράγοντες (πιθανά κοινωνικά προβλήματα, τόπο διαμονής και προσβαση στο νοσοκομείο). Τα ενδοφλέβια χημειοθεραπευτικά φάρμακα που ενδείκνυνται στον καρκίνο του ΠΕ είναι η φθοριο-ουρακίλη (5-FU), η οξαλιπλατίνη (oxaliplatin) και η ιρινοτεκάνη (Irinotecan, Campto). Ενίοτε, τα ανωτέρω φάρμακα μπορούν να χορηγηθούν ως μονοθεραπεία ή σε συνδυασμούς μεταξύ τους. Οσον αφορά την χημειοθεραπεία σε μορφή χαπιού, αυτή είναι προς το παρόν εφικτή με την καπεσιταμπίνη (Capecitabine ή Xeloda), που ανήκει στην ομάδα των φθοριοπυριμιδών και μετατρέπεται μετά την λήψη της σε 5-FU εντός του σώματος.

Ποιες είναι οι κυριοτερες παρενέργειες της χημειοθεραπείας του καρκίνου ΠΕ; Οι παρενέργειες της χημειοθεραπείας μπορεί να είναι κοινές μεταξύ των φαρμάκων ή πιο ειδικές. Επίσης μπορεί να κατηγοριοποιούνται σε συχνές, λιγότερο συχνές και σε σπάνιες. Οι συνήθεις παρενέργειες είναι:

 Καταβολή και κόπωση

 Ανορεξία

 Ναυτία ή/και έμετος

 Διάρροια

 Στοματίτιδα

 Αναιμία ή/και λευκοπενία η/και θρομβοπενία  

Πιο ειδικές παρενέργειες:

 Αλωπεκία (πτώση μαλλιών) από την ιρινοτεκάνη

 Κοιλιακά κωλικοειδή άλγη (κράμπες) από την ιρινοτεκάνη και καπεσιταμπίνη

 Δυσαισθησία (διαταραχή αισθητικότητας ή άλγος) δακτύλων από την οξαλιπλατίνα, κυρίως μετά την επαφή με κρύα αντικειμενα

 Ερύθημα παλαμών-πελμάτων (συνδρομο χειρών-ποδών) από την καπεσιταμπίνη και το 5-FU.

Σπάνιες αλλά σοβαρές παρενέργειες:

 Στηθάγχη (πόνος στο θώρακα) μετά χορήγηση 5-FU ή καπεσιταμπίνης

 Λαρυγγικός σπασμός από την οξαλιπλατίνη Υπάρχουν νεότερες θεραπείες;

Ευτυχώς, στο καρκίνο του παχέος εντέρου αρκετά νεότερα φάρμακα έχουν βρεθεί, τα οποία στοχέυουν ειδικά μόρια στα καρκινικά κύτταρα ή στα αγγεία που τροφοδοτούν τους όγκους. Έτσι, φάρμακα όπως η σετουξιμάμπη (cetuximab, Erbitux), η πανιτουμουμάμπη (panitumumab, Vectibix) και η μπεβασιζουμάμπη (bevacizumab, Avastin) έχουν ήδη επισήμως εγκριθεί για τον προχωρημένο καρκίνο του παχέος εντέρου. Πρόκειται για συνθετικά αντισώματα έναντι των όγκων τα οποία δύνανται να χορηγηθούν μόνα τους (βιολογική θεραπεία ) ή σε συνδυασμό με χημειοθεραπεία.

Πολλά άλλα φάρμακα βρίσκονται σε δοκιμαστική φάση και κάποια από αυτά πιθανά να αποδειχθούν αποτελεσματικά στο μέλλον. Για τον λόγο αυτό είναι σημαντικό οι ασθενείς που πληρούν κάποια συγκεκριμένα ιατρικά κριτήρια να συμμετέχουν στις ερευνητικές μελέτες, όταν αυτές είναι διαθέσιμες, κατόπιν συζητησης με τον θεράποντα ιατρό.

Πως ελέγχουμε τα αποτελέσματα της θεραπείας; Μερικές εβδομάδες μετά την χειρουργική εξαίρεση του καρκίνου, ο ιατρός θα σας ζητήσει να κάνετε νέες εξετάσεις αίματος και αξονική τομογραφία κοιλίας ώστε να βεβαιωθεί η επιτυχής αφαίρεση του καρκίνου. Εάν υποβάλλεστε σε χημειοθεραπεία για προχωρημένο καρκίνο τότε κάθε 2 με 3 μήνες, θα υποβάλεστε σε αξονικές τομογραφίες και εξέταση καρκινικών δεικτών για έλεγχο της ανταπόκρισης στην θεραπεία.

Τι κάνω μετά το τέλος των θεραπειών; Οι ασθενείς με καρκίνο του παχέος εντέρου θα πρέπει να βρίσκονται υπο τακτική παρακολούθηση μετά το τέλος της θεραπείας τους, με την πραγματοποίηση εξετάσεων αίματος και αξονικών τομογραφιών και επανεξέταση στο ογκολογικό ιατρείο. Στην περίπτωση ριζικής θεραπείας, η παρακολούθηση θα διαρκεί τουλάχιστον 5 χρόνια, αρχικά κάθε λίγους (3-6) μήνες και σταδιακά σε πιο αραιά χρονικά διαστήματα. Μπορεί να επανέλθει ο καρκίνος; Αυτή είναι μια πιθανότητα κυρίως για τους καρκίνους όπου ήταν τοπικά προχωρημένοι ή είχαν προσβάλλει τοπικούς λεμφαδένες. Αυτός ο λόγος καθιστά την τακτική και στενή παρακολούθηση από τους θεράποντες ιατρούς επιτακτική.