Η νόσος του Hodgkin, είναι ένας καρκίνος, ο οποίος αρχίζει στα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος. Το ανοσοποιητικό σύστημα, είναι υπεύθυνο για την άμυνα έναντι των λοιμώξεων και άλλων ασθενειών. Μέρος του ανοσοποιητικού συστήματος, είναι λεμφικό σύστημα, το οποίο περιλαμβάνει τους λεμφαδένες, τα αγγεία του λεμφικού συστήματος και την λέμφο, η οποία είναι ένα διαυγές υγρό, που κυκλοφορεί εντός των αγγείων του λεμφικού συστήματος, και περιέχει ειδικά κύτταρα του αίματος, τα οποία ονομάζονται λεμφοκύτταρα, και ιδιαίτερα Β και Τ λεμφοκύτταρα.

Στο λεμφικό σύστημα, περιλαμβάνονται επίσης, διάφορα όργανα, όπως είναι οι αμυγδαλές, ο θύμος αδένας και ο σπλήν. Επειδή το λεμφικό σύστημα υπάρχει σε πάρα πολλά σημεία του σώματός, το λέμφωμα του Hodgkin μπορεί να αρχίσει από οπουδήποτε. Συνήθως, εντοπίζεται για πρώτη φορά σε κάποιο λεμφαδένα πάνω από το διάφραγμα, το οποίο είναι ένας λεπτός μύς που χωρίζει τον θώρακα από την κοιλιά

. Όμως, το λέμφωμα του Hodgkin μπορεί να εντοπισθεί και σε μια ομάδα λεμφαδένων, σε άλλα μέρη του οργανισμού. Τα κύτταρα του Hodgkin λεμφώματος Το λέμφωμα του Hodgkin, αρχίζει συνήθως με ένα Β λεμφοκύτταρο, το οποίο παρουσιάζει εξαλλαγή, δηλαδή γίνεται καρκινικό. Τότε ονομάζεται κύτταρο Reed-Sternberg. Το κύτταρο αυτό διαιρείται σε πολλά αντίγραφα, τα οποία εξακολουθούν να διαιρούνται, δημιουργώντας όλο και περισσότερα ανώμαλα κύτταρα. Η συσσώρευση αυτών όλων των καρκινικών κυττάρων, δημιουργεί μια μάζα, η οποία είναι ο όγκος.

Παράγοντες κινδύνου για την νόσο του Hodgkin

•    Ορισμένοι ιοί: Έχει αποδειχθεί ότι, η μόλυνση με τον ιό Epstein-Barr ή με τον ιό της ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας (HIV), μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου του Hodgkin. Όμως, η νόσος του Hodgkin δεν είναι μεταδοτική.

•    Εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα: Αυτό μπορεί να συμβεί μετά από λήψη ορισμένων φαρμάκων που χρησιμοποιούνται στις μεταμοσχεύσεις οργάνων, ή λόγω κληρονομικών αιτίων.

•    Η νόσος του Hodgkin είναι ιδιαίτερα συχνή μεταξύ των ηλικιών 15 έως 35 ετών, και ενηλίκων άνω των 55 ετών.

•    Οικογενειακό ιστορικό: Τα μέλη της οικογένειας ιδιαίτερα αδελφοί και αδελφές, ενός ατόμου που πάσχει από νόσο Hodgkin ή άλλο λέμφωμα, έχουν αυξημένο κίνδυνο να παρουσιάσουν αυτή τη νόσο. Εάν κάποιο άτομο, έχει ένα ή περισσότερους από τους παράγοντες κινδύνους, δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι θα εμφανίσει αυτή τη νόσο. Τα περισσότερα άτομα που έχουν παράγοντες κινδύνου, ουδέποτε εμφανίζουν καρκίνο.

Συμπτώματα Η νόσος του Hodgkin, μπορεί να προκαλέσει πολλά συμπτώματα:

•    Διόγκωση των λεμφαδένων (χωρίς πόνο): Διογκώνονται οι λεμφαδένες του λαιμού, της μασχάλης ή των βουβώνων (ελιές)

•    Το άτομο καθίσταται πιο ευαίσθητο στα αποτελέσματα του αλκοόλ, η εμφανίζει πόνους στους λεμφαδένες μετά την λήψη αλκοό

λ •    Απώλεια βάρους, χωρίς κανένα άλλο γνωστό λόγο

•    Πυρετός, ο οποίος δεν πέφτει

•    Έντονους ιδρώτες τη νύχτα

•    Κνησμό (φαγούρα) στο δέρμα

•    Βήχα, δυσκολία στην αναπνοή, ή πόνο στο στήθος

•    Γενικευμένη αδυναμία και συνεχές αίσθημα κόπωσης

Τις περισσότερες φορές, αυτά τα συμπτώματα, δεν οφείλονται σε καρκίνο. Διάφορες λοιμώξεις και άλλα προβλήματα υγείας, μπορούν επίσης να προκαλέσουν παρόμοια συμπτώματα. Κάθε άτομο, με συμπτώματα που διαρκούν περισσότερο από δύο εβδομάδες, θα πρέπει να συμβουλευθεί ιατρό, ώστε να τεθεί διάγνωση και θεραπεία. 

Πώς γίνεται η διάγνωση της νόσου του Hodgkin; Η διάγνωση της νόσου του Hodgkin, γίνεται αφενός μεν, με πλήρη σωματικό έλεγχο (έλεγχος των λεμφαδένων της μασχάλης, του λαιμού, των βουβώνων). Επίσης έλεγχος για τυχόν διόγκωση του ήπατος η του σπληνός. Από τις διαφορές εργαστηριακές εξετάσεις, απαιτείται πλήρης αιματολογικός έλεγχος. Από τον ακτινολογικό έλεγχο, θα διαπιστωθεί τυχόν ύπαρξη διογκωμένων λεμφαδένων εντός του θώρακος. Τέλος, η βιοψία αποτελεί τον μόνο σίγουρο τρόπο για την οριστική διάγνωση της νόσου του Hodgkin.

Με τη μέθοδο αυτή, λαμβάνεται υλικό από ένα λεμφαδένα ( καμιά φορά λαμβάνεται ολοκλήρος ο λεμφαδένας) και υποβάλλεται σε μικροσκοπική εξέταση. Σημειωτέον ότι υπάρχουν δύο κύριοι τύποι του λεμφώματος Hodgkin: Το κλασσικό λέμφωμα του Hodgkin, με τα χαρακτηριστικά κύτταρα Reed-Sternberg, και το λέμφωμα Hodgkin Kυρίαρχων οζωδών λεμφοκυττάρων, με διαφορά στην μορφή των κυττάρων.

Ποια είναι τα στάδια της νόσου του Hodgkin;

•    Στάδιο I: Τα κύτταρα του λέμφωματος υπάρχουν μόνο σε μία μεμονωμένη ομάδα λεμφαδένων, η σε ένα μόνον μεμονωμένο ιστό η όργανο.

•    Στάδιο ΙΙ: Τα κύτταρα του λέμφωματος, υπάρχουν σε δύο τουλάχιστον ομάδες λεμφαδένων, στην ίδια πλευρά του σώματος,ή τα κύτταρα του λέμφωμα τους υπάρχουν σε ένα μέρος ενός ιστού ή οργάνου και στους λεμφαδένες κοντά σ' αυτό το όργανο.

•    Στάδιο ΙΙΙ: Τα κύτταρα του λέμφωματος βρίσκονται σε λεμφαδένες πάνω και κάτω από το διάφραγμα. Επίσης μπορούν να βρεθούν για ένα μέρος ενός ιστού ή οργάνου, κοντά σε αυτούς τους λεμφαδένες.

•    Στάδιο ΙV: Τα κύτταρα του λέμφωμα τους βρίσκονται σε πολλά όργανα ενός ή περισσοτέρων οργάνων και ιστών.Ή, το λέμφωμα βρίσκεται σε ένα όργανο και σε απομακρυσμένους λεμφαδένες. Θεραπευτική αγωγή της νόσου του Hodgkin

Η θεραπευτική αγωγή της νόσου του Hodgkin, περιλαμβάνει χημειοθεραπεία, ακτινοθεραπεία ή αμφότερα. Η εφαρμογή και διάρκεια της θεραπείας, εξαρτάται απόλυτα από το στάδιο, την ηλικία, και τη γενική κατάσταση του αρρώστου. Εάν η νόσος υποτροπιάσει, δηλαδή εμφανισθεί εκ νέου μετά την αρχική θεραπεία, τότε μπορεί να επαναληφθεί η προηγούμενη θεραπεία και να ακολουθήσει μεταμόσχευση βλαστικών κυττάρων. Πρόγνωση της νόσου του Hodgkin Κατά τα τελευταία χρόνια, έχει επέλθει θεαματική βελτίωση των προοπτικών επιβίωσης των ασθενών με νόσο του Hodgkin.

Η πενταετής επιβίωση έχει φθάσει σε ποσοστά άνω του 80%, γεγονός που μας επιτρέπει να θεωρούμε ότι η νόσος του Hodgkin θεραπεύεται πλέον οριστικά.