Ο καρκίνος του ορθού είναι ελαφρώς πιο συχνός στους άνδρες. Είναι συνήθως αδενοκαρκίνωμα και εξορμάται από την κακοήθη εξαλλαγή κάποιου αδενωματώδη πολύποδα Συμπτώματα Το πιο συνηθισμένο σύμπτωμα είναι η αιμορραγία από το ορθό.

Αλλες φορές μπορεί να διαπιστωθεί τυχαία σε δακτυλική εξέταση ρουτίνας. Διάγνωση Με τη δακτυλική εξέταση του ορθού διαπιστώνουμε το μέγεθος και το σημείο (βάθος) που εντοπίζεται. Η σιγμοειδοσκόπηση επιτρέπει να πάρουμε πληροφορίες για τη μορφολογία του όγκου και την απόσταση από την οδοντωτή γραμμή. Το διαπρωκτικό υπερηχογράφημα είναι η πιο χρήσιμη μέθοδος για να υπολογίσουμε το βάθος της διήθησης του όγκου και των λεμφαδένων. Οι γυναίκες πρέπει να εξετάζονται με αμφίχειρη δακτυλική εξέταση, για να αποκλειστεί η εξάπλωση του όγκου στο οπίσθιο τοίχωμα του κόλπου.

Η αξονική τομογραφία δίνει πληροφορίες για τυχόν μεταστάσεις. Τέλος πρέπει να ελέγχεται και το ουροποιητικό σύστημα για την πιθανότητα απόφραξης του ουρητήρα ή τη διήθηση του προστάτη στους άνδρες. Αντιμετώπιση Αν ο όγκος εντοπίζεται ψηλά στο ορθό (μακριά από τους σφιγκτήρες), κόβεται το τμήμα του εντέρου που περιέχει τον όγκο, με υγιή όρια εκτέρωθεν (2 cm) και η συνέχεια του πεπτικού σωλήνα επιτυγχάνεται με τη βοήθεια συρραπτικού. Ταυτόχρονα αφαιρούνται οι λεμφαδένες της περιοχής. Η εγχείρηση είναι η χαμηλή πρόσθια εκτομή που είναι και η επικρατέστερη.

Αν ο όγκος είναι χαμηλότερα και αναγκαστικά στην εκτομή συμπεριλαμβάνονται ή απειλούνται οι σφιγκτήρες, η εγχείρηση επιλογής είναι η κοιλιοπερινεϊκή εκτομή, με μόνιμη κολοστομία. Σε πολύ μικρές απομακρυσμένες βλάβες, μπορεί να μη γίνει εκτομή τμήματος του παχέως εντέρου, αλλά δια του πρωκτού αφαίρεση μόνο της βλάβης. Η μέθοδος αυτή συμπληρώνεται με εξωτερική ακτινοβολία. Συμπληρωματική θεραπεία στον καρκίνο του ορθού

Η συνολική πενταετής επιβίωση για τον καρκίνο του ορθού είναι λιγότερο απο 50%. Συχνές είναι οι τοπικές υποτροπές (20-30%), που αυξάνουν τη θνησιμότητα και οφείλονται στην αδυναμία εκτεταμένων επεμβάσεων στην περιοχή που εντοπίζεται ο όγκος.

Η τρέχουσα τάση είναι να χρησιμοποιείται συμπληρωματική θεραπεία για να μειώσει το ποσοστό των υποτροπών και να βελτιώσει την επιβίωση. Ετσι συχνά οι ασθενείς λαμβάνουν χημειοθεραπευτικά και σχήματα ακτινοβολίας πριν ή και μετά από την επέμβαση.