Το ενδομήτριο είναι ένα όργανο στόχος, που παρουσιάζει μεγάλη ευαισθησίαστα ερεθίσματα των ωοθηκικών ορμονών. Τα οιστρογόνα δρουν φυσιολογικά στο ενδομήτριο, κατά την παραγωγική φάση του κύκλου , εάν για οποιοδήποτε λόγο υπάρχει αύξηση ή παράταση των οιστρογόνων και δεν παρεμβληθούν τα προγεστερενοειδή, αυτή η δραστηριότητα των οιστρογόνων στην παραγωγική φάση μπορεί να οδηγήσει σε μία υπερβολική ανάπτυξη του ενδομητρίου, που μπορεί τελικά να ευνοήσει την ανάπτυξη καρκίνου του ενδομητρίου, σύμφωνα με την παρακάτω σειρά:

Παραγωγικό ενδομήτριο,

Αδενοκυστική υπερπλασία,

Αδενωματώδη υπερπλασία,

Ατυπη αδενωματώδη υπερπλασία,

Αδενοκαρκίνωμα In Situ,

Αδενοκαρκίνωμα.

ΠΡΟΔΙΑΘΕΣΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ Παράγοντες που προδιαθέτουν στην καρκινογένεση του ενδομητρίου είναι η παχυσαρκία, η υπέρταση και ο σακχαρώδης διαβήτης. Αυξημένο κίνδυνο αντιμετωπίζουν οι γυναίκες που είχαν εμμηναρχή πριν τα 12 χρόνια τους ή εμμηνόπαυση μετά τα 53 χρόνια τους, λόγω συνεχή επίδραση των οιστρογόνων. Αυξημένος κίνδυνος παρατηρείται και σε γυναίκες που έχουν το σύνδρομο Stein-Leventhal, δηλαδή πολυκυστικές ωοθήκες, σε ποσοστό 20% Αρκετές επιδημιολογικές μελέτες εμφανίζουν μία σχέση ανάμεσα στη χρήση εξωγενών οιστρογόνων και στον καρκίνο του ενδομητρίου. Γυναίκες, που έλαβαν οιστρογόνα για οιονδήποτε λόγο για μακροχρόνια θεραπεία έχουν μία τάση για ανάπτυξη καρκίνου της μήτρας 4-14 φορές μεγαλύτερη από εκείνες τις γυναίκες που δεν έλαβαν οιστρογόνα. Η προσθήκη ενός προγεστερινοειδούς για 10 ημέρες φαίνεται να ελαττώνει τον κίνδυνο

. Πρόληψη Γυναίκες που ευρίσκονται γύρω από την εμμηνόπαυση και στην μετεμμηνοπαυσιακή ηλικία κα παρατηρούν διαταραχές της εμμήνου ρύσεως του τύπου μηνορραγιών ή μητρορραγιών, πρέπει να προσέρχονται στον γυναικολόγο. Επίσης γυναίκες που λαμβάνουν οιστρογόνα για οιονδήποτε λόγο θα πρέπει να προστίθεται και προγεστερόνη για 10 ημέρες σε κυκλική φάση.

Κλινική εικόνα Συνήθως οι ασθενείς με καρκίνο του σώματος της μήτρας είναι άτοκες, παχύσαρκες, διαβητικές, υπερτασικές και ευρίσκονται μετά την εμμηνόπαυση. Το μόνο σπουδαίο σύμπτωμα είναι η εμφάνιση ανώμαλης αιμορραγίας κυρίως μετά την εμμηνόπαυση. ’λλο σύμπτωμα είναι η ανώμαλη υπερέκκριση υγρών από τον κόλπο είτε υδαρής, είτε με αίμα, είτε δύσοσμα. Διάγνωση Διάφορες έρευνες δείχνουν μία ραγδαία άνοδο στη συχνότητα του καρκίνου της μήτρας που σε ορισμένες περιοχές φθάνει και 10% το χρόνο. Σε αντίθεση με τον καρκίνο του τραχήλου, όπου ο έλεγχος κατά Παπανικολάου (pap test) αποτελεί σχεδόν τη μοναδική μέθοδο γενικού ελέγχου για την ανίχνευσή του, στον καρκίνο του σώματος της μήτρας έχουν γίνει διάφορες προτάσεις και προσπάθειες. Η πιο αξιόπιστη μέθοδος είναι η απόξεση του ενδομητρίου και μάλιστα η κλασματική απόξεση. Πιο απλή μέθοδος και αξιόπιστη με ποσοστά επιτυχίας 85-92% είναι η ενδομήτρια αναρρόφηση. Ακόμη ως διαγνωστική βοήθεια μπορούμε να αναφέρουμε την υστεροσκόπηση ή ανίχνευση του CEA

Αντιμετώπιση Η θεραπεία του καρκίνου του σώματος της μήτρας είναι η χειρουργική επέμβαση (κοιλιακή ολική υστερεκτομή) κατά κύριο λόγο και η ακτινοβολία ή ο συνδυασμός τους. Ποιόν θεραπευτικόν τρόπον θα ακολουθήσει κανείς (χειρουργική ή ακτινοβολία) εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως είναι η ιστολογική εικόνα του καρκίνου, το βάθος της διείσδυσης στο μυομήτριο, λεμφαδενικές μεταστάσεις, η ηλικία της ασθενούς και η γενική κατάσταση αυτής. Η χημειοθεραπεία προς το παρόν δεν προσφέρει ιδιαίτερα στη θεραπεία του καρκίνου του σώματος της μήτρας. Θεραπευτικά μπορούν να δοθούν και ορμονικά σκευάσματα ανάλογα με τους ορμονοεξαρτόμενους υποδοχείς του όγκου.