Πρόκειται για καλοήθεις όγκους στην μήτρα. Αναλυτικότερα πρόκειται για συγκέντρωση κυττάρων αποτελούμενα από μυικές ίνες και ινώδεις ιστούς. Το μέγεθος τους κυμαίνεται από 1-15 εκ., ενώ πολύ σπάνια σε ποσοστό 0,1 – 0,5% μπορούν να εξελιχθούν σε κακοήθεια.

Πως εμφανίζονται; Επιστημονικά  δεν έχουμε σαφείς απαντήσεις όσον αφορά την αιτιολογία δημιουργίας ινομυωμάτων. Ωστόσο γνωρίζουμε ότι υπάρχει ο κληρονομικός παράγοντας καθώς και εξάρτηση απο ορμονικές διαταραχές. Διαπιστώνεται ότι συνδέονται με τις γυναικείες ορμόνες (τα οιστρογόνα) ενώ σίγουρα οφείλονται και στην ιδιαιτερότητα του κάθε οργανισμού. Τα ινομυώματα κατά πλειοψηφία εμφανίζονται στην παραγωγική ηλικία των γυναικών μεταξύ 25 και 45 ετών καθώς η ύπαρξη και εξέλιξη των οιστρογόνων τότε είναι μεγαλύτερη.  Κατά την περίοδο της εμμηνόπαυσης τα ινομυώματα συρρικνώνονται ή εξαφανίζονται.

Πως μπορούμε να τα καταλάβουμε; Όταν το μέγεθος είναι μικρό 1 – 5εκ. και δεν έχουν τοπογραφικά σχέση με την εσωτερική κοιλότητα της μήτρας , το ενδομήτριο, συνήθως είναι ασυμπτωματικά. Όσα είναι κοντά στην κοιλότητα ως πρώτο σύμπτωμα δίνουν την αύξηση της ποσότητας του αίματος κατά τη διάρκεια της έμμηνου ρήσεως. Τα συμπτώματα από γυναίκα σε γυναίκα μπορεί και να διαφέρουν: αιμορραγία κατά την έμμηνο ρύση και στα μεσοδιαστήματα δυσμηνόρροια και ενοχλήσεις κατά την σεξουαλική επαφή συχνά δημιουργείται συχνοουρία, ουρολοίμωξη και δυσκοιλιότητα πόνος, αίσθηση βάρους και τυμπανισμό στην κοιλιακή χώρα μείωση γονιμότητας

Πως διαγιγνώσκονται; Με την λεπτομερή εξέταση από το Γυναικολόγο, με υπερηχογράφημα των έσω γενετικών οργάνων με αξονική ή μαγνητική τομογραφία. Τα ινομυώματα είναι τριών ειδών: υποορογόνια αναπτύσσονται στο εξωτερικό της μήτρας, προς την κοιλιακή χώρα, δεν δίνουν συμπτώματα αλλά μόνον  όταν μεγαλώσουν, ασκούν πίεση στην ουροδόχο κύστη και στο έντερο. ενδοτοιχωματικά εντοπίζονται στο εσωτερικό τοίχωμα της μήτρας και όταν είναι μικρά δεν δίνουν συμπτώματα υποβλενογόνια εμφανίζονται μέσα στη μήτρα και προκαλούν αιμορραγίες και υπογονιμότητα

Πως αντιμετωπίζονται; Ο τρόπος αντιμετώπισης των ινομυωμάτων ποικίλλει ανάλογα με την ηλικία της γυναίκας, το μέγεθος του όγκου, αν έχει κάνει παιδιά ή όχι και τη θέση στην οποία βρίσκονται. Όταν πρόκειται για ινομυώματα λίγων εκατοστών μπορεί να αρκεί και μόνο η παρακολούθηση τους με υπερηχογραφικό έλεγχο σε τακτά χρονικά διαστήματα. Σε περίπτωση όμως που ο όγκος τους υπερβαίνει τα 5 εκ. ακόμη κι αν δεν δίνουν συμπτώματα συνιστάται η αφαίρεση τους με χειρουργική επέμβαση. Σήμερα τα ινομυώματα αφαιρούνται λαπαροσκοπικά. Θα πρέπει να σημειωθεί όμως ότι η αφαίρεση των ινομυωμάτων δεν αποκλείει την επανεμφάνιση τους.

Στις περιπτώσεις που παρακολουθούνται τα ινομυώματα με υπερηχογραφήματα και εμφανίσουν ξαφνικά ταχεία αύξηση του μεγέθους τους, ενδέχεται να συνυπάρχει και κακοήθεια.