Βιομηχανικά προϊόντα όπως ο αμίαντος, το αρσενικό, το νικέλιο, οι ενώσεις χρωμίου, σιδήρου και αλλά μπορούν να προκαλέσουν καρκίνο του υπεζωκότα (μεσοθηλίωμα), καρκίνο του πνεύμονα, της ουροδόχου κύστεως και άλλους.

Ο αμίαντος βρίσκεται σε διάφορες οικιακές συσκευές σαν μονωτικό (καλοριφέρ, προβολής) σε σωλήνες υδρεύσεως, σωλήνες αποχετεύσεως, σκέπες σπιτιών, σχολείων (αμιαντοτσιμέντο), σωλήνες τζακιών, επενδύσεις τζακιών, ζαρντινιέρες κήπου, δοχεία ή ντουλάπια βεράντας κλπ.

Αμίαντος επίσης, βρίσκεται στους δρόμους και τις παιδικές χαρές από την μόλυνση του περιβάλλοντος λόγω τριβής των φρένων (τακάκια) των αυτοκίνητων που έχουν αμίαντο. Χιλιάδες ίνες αμιάντου αιωρούνται στους αυτοκινητόδρομους της πόλης λόγω των συχνών φρεναρισμάτων των αυτοκίνητων 1000kg αμιαντόσκονη απελευθερώνεται στην ατμόσφαιρα της Αθήνας το χρόνο.

Επίσης, πλάκες αμιάντου βρίσκονται ακόμα και σε φούρνους με συνέπεια την ρύπανση του ψωμιού που τρώμε. Τον τελευταίο καιρό γίνονται μεγάλες προσπάθειες από το κράτος να αφαιρεθούν αυτές οι πλάκες και να αντικατασταθούν από αλλά μονωτικά υλικά (πυρίμαχα τούβλα) 20% των Αμερικανών με καρκίνο του πνεύμονα οφείλεται στον Αμίαντο.

Από τα αλλά Βιομηχανικά προϊόντα που έχουν ενοχοποιηθεί ως καρκινογόνα αναφέρονται οι ενώσεις μολύβδου, ψευδαργύρου, χαλκού, αρσενικού, υδραργύρου, οι κυκλικοί υδρογονάνθρακες , η βενζίνη, τα χρώματα ανιλίνης, η αιθάλη, η πίσσα, οι διοξίνες, το λιδάνιο, τα πλαστικά (πολυχλωριούχα διφαινύλια) και άλλες πολλές ουσίες που μολύνουν τον αέρα και στην συνέχεια με τις βροχές μολύνουν τις θάλασσες ,τα ποτάμια, τα υπόγεια ύδατα, τις καλλιέργειες κ.λ.π.

Ένα ποσοστό 20% του μολύβδου στα οστά που συσσωρεύει ο άνθρωπος στον οργανισμό του προέρχεται από τις πατάτες, όταν ο οργανισμός έχει έλλειψη ασβεστίου και βιταμίνης D τότε η αφομοίωση είναι μεγαλύτερη.

Η περίοδος ζωής του μολύβδου στα οστά είναι δέκα χρόνια. Με την αύξηση της ηλικίας όλο και περισσότερες ποσότητες μολύβδου συσσωρεύονται στα οστά. Πήγες μολύβδου είναι κυρίως η βενζίνη ,μπαταρίες, χρώματα κλπ  Το χλωριούχο βυνίλιο, τα πολυχλωριούχα διφαινύλια που χρησιμοποιούνται στις βιομηχανίες πλαστικών σχετίζονται με την εμφάνιση ενδοθηλιοσαρκώματος  στο ήπαρ.

Η βενζιδίνη, το λιδάνιο, η πενταχλωροφαινόλη, το χλωροφαινοξικό οξύ και άλλες τοξικές ουσίες που χρησιμοποιούνται στην βιομηχανία για την Παρασκευή χρωμάτων, βερνικιών, εντομοκτόνων, spray, παρασκευή χαρτιού, εκτυπωτικές ουσίες κλπ προκαλούν λευχαιμίες, καρκινώματα ήπατος, τερατογενέσεις.

Οι διοξίνες εισέρχονται δια της αναπνοής, τροφής, και του δέρματος .Η τοξικότητα τους είναι 100.000 φορές μεγαλύτερη του υδροκυανίου. Σε επιδημιολογικές έρευνες που έγιναν στην Ευρώπη αλλά και στην Ελλάδα στο μητρικό γάλα βρέθηκαν 0,2 nanogram ανά κιλό λίπους διοξινών. ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ στην βιβλιογραφία ότι εάν δούμε σε ένα κουνέλι βάρους 10 κιλών ποσότητα διοξίνης όση η μύτη μιας βελόνας αυτή είναι η θανατηφόρα δόση.

Τα νιτρώδη που χρησιμοποιούνται στη βιομηχανία για συντήρηση κρεάτων και ψαριών καθώς και των αλλαντικών και ξηρών καρπών κλπ είναι επικίνδυνα και καρκινογόνα γιατί με την δράση των βακτηριδίων στον οργανισμό μετατρέπονται σε νιτροζαμίνες που είναι εξαιρετικά καρκινογόνες και ενοχοποιούνται για την δημιουργία καρκίνου του ήπατος.

Διάφορες κόλλες που χρησιμοποιούν τα παιδιά για την συγκόλληση χαρτικών, πλαστικών έχουν διάφορες καρκινογόνες ουσίες όπως η φορμαλδεΰδη, πολυουρεθάνη, πολυεστέρες, εποξεικές, κυανοακρυλικά (που χρησιμοποιούνται και στην Ιατρική για την συγκόλληση οργάνων) διαλυτικά, ακετόνη, τετραχλωροάνθρακες, πολυχλωροπρένιο κλπ.

Από επιδημιολογικές έρευνες που έχουν γίνει σε εργαζόμενους σε βιομηχανίες Παρασκευής κολλών διαπιστώθηκε ότι είχαν μεγαλύτερη συχνότητα λευχαιμίας από άλλους εργαζόμενους σε άλλες βιομηχανίες. Εργάτες που επιστρώνουν κόλλες για μοκέτες, πλακάκια κλπ έχει διαπιστωθεί ότι υποφέρουν από πονοκέφαλους, υπνηλίες, παραισθήσεις, κύμα, ευφορίας.

Η ρύπανση της ατμόσφαιρας με καρκινογόνες ουσίες από τις βιομηχανίες από τα αυτοκίνητα και τα αεροπλάνα αποτελεί ίσως ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της υφηλίου σήμερα δεδομένου ότι οι ενήλικες «μολύνονται» με τον αέρα που αναπνέουν αλλά και με το νερό που πίνουν.